2008

8 maja 2008 roku zmarł w Lublinie ojciec Albert Mieczysław Krąpiec, lat 86, profesji zakonnej 67, kapłaństwa 62. Niech odpoczywa w pokoju.

2007

23 lutego 2007 zmarł w szpitalu w Lublinie ojciec Tomasz Władysław Węgrzyniak, lat 94, profesji zakonnej 71, kapłaństwa 66. Urodził się 27 października 1912 roku w Wojaszówce (powiat Krosno). Do Zakonu wstąpił w 1934 roku, pierwszą profesję złożył 14 października 1935 roku, a profesję wieczystą 14 października 1935 roku, a profesję wieczystą 14 października 1938 roku. Święcenia kapłańskie przyjął 29 czerwca 1940 roku. Studia filozoficzne odbył w Rzymie w latach 1938-1939, a teologiczne w Warszawie w latach 1939-1942. W 1943 r. zdał egzamin lektorski na podstawie pracy pisanej pod kierunkiem o. Jacka Woronieckiego. Doktorat z teologii uzyskał na Uniwersytecie Jagiellońskim. Na studuim zakonnym prowadził zajęcia z filozofii i czynił to z małymi przerwami aż do roku 1982. Wykładał metafizykę, logikę, ontologię, apologetykę, psychologię, historię filozofii i historię Kościoła. W latach 1955-1961 był lektorem prymariuszem części dominikańskiego studium w Jarosławiu, a następnie w Warszawie i Poznaniu. Prowadził też wykłady w innych seminariach duchownych: w Śląskim Wyższym Seminarium Duchownym w Krakowie, w Arcybiskupim Seminarium w Poznaniu, u oo. pasjonistów w Przasnyszu oraz u oo. paulinów. Mieszkał w klasztorach w Krakowie, Jarosławiu, Poznaniu, Borku Starym i obu konwentach Warszawskich. W roku 1991 został skierowany do domu zakonnego w Małem Cichem. Po zatorze mózgu został asygnowany do klasztoru lubelskiego, gdzie przez ostatnie 15 lat życia przebywał pod opieką braci. Uczniowie o. Tomasza wspominają go z sympatią. Niech odpoczywa w pokoju.

2006

1 kwietnia 2006 roku zmarł w Lublinie ojciec Mateusz Andrzej Bogucki, lat 68, profesji zakonnej 52, kapłaństwa 43. Urodził się dnia 13 września 1938 roku w Łukowej (pow. Biłgoraj). Uczył się m.in. w Małym Seminarium oo. Dominikanów w Lublinie (przez ostatni rok jego istnienia: 1951/52). Profesję złożył 15 września 1954 roku, święcenia kapłańskie przyjął 29 czerwca 1963. Po ukończeniu studiów patrystycznych na ATK w Warszawie przez pewien czas prowadził tam zajęcia z patrystyki i pracował w Instytucie Tomistycznym na Służewie. Później wykładał patrologię i łacinę na dominikańskim Studium zakonnym w Krakowie, którego przez kilka lat był sekretarzem. Pełnił funkcję radnego konwentów w konwencie Św. Jacka w Warszawie i w Lublinie, był przeorem we Wrocławiu i Gidlach, dyrektorem Ośrodka Kaznodziejskiego i magistrem braci kooperatów. W listopadzie 1983 roku przeżył wypadek samochodowy; od tego czasu cierpiał z powodu źle zaleczonej nogi. Ostatnie 8 lat swojego życia spędził w klasztorze w Lublinie, gdzie pełnił funkcję zakrystiana i opiekuna fraterni świeckich dominikanów. Ze szczerą troską i ofiarnością opiekował się chorymi ojcami w podeszłym wieku. Zawsze pełen dobroci i życzliwości do ludzi, był cenionym spowiednikiem. Do ostatniego dnia zachował dobry humor. Zmarł nagle w nocy w swojej celi. Niech odpoczywa w pokoju.

2005

9 marca 2005 roku w Lublinie zmarł ojciec Ambroży Kazimierz Alojzy Adamski, lat 82, profesji zakonnej 61, kapłaństwa 56. Urodził się 29 maja 1922 roku w Czortkowie. Profesję złożył 14 lutego 1944, a święcenia kapłańskie przyjął 13 marca 1948 roku. Zaraz po święceniach miał udać się na misje do Chin, jednak z powodu odmowy pozwolenia na wyjazd ze strony władz komunistycznych pozostał w Polsce. Przez większość swojej posługi duszpasterskiej pracował jako misjonarz ludowy i rekolekcjonista. W 1961 roku został powołany na funkcję kaznodziei misyjnego. Swoje oficjum spełniał z ogromną gorliwością i zaangażowaniem. Przebywał w klasztorach w Poznaniu, Prudniku, Wrocławiu, Krakowie, Gidlach, a ostatnie lata spędził w Lublinie. Niech odpoczywa w pokoju.

2002

7 stycznia 2002 roku w Lublinie zmarł ojciec Ignacy Piotr Góra, lat 77, profesji zakonnej 59, kapłaństwa 52. Urodził się 6 maja 1923 roku w Białej Niżnej, pierwszą profesję złożył 15 sierpnia 1941, a solemną 15 sierpnia 1945 roku, święcenia kapłańskie otrzymał 1 sierpnia 1948 roku. Przebywał w klasztorach w Krakowie, Prudniku, w Warszawie w Konwencie Św. Jacka, w Gdańsku, Tarnobrzegu, Jarosławiu i Lublinie. W 1966 roku podjął studia z historii filozofii na ATK, które skończył ze stopniem magistra, a w 1971 roku rozpoczął studia doktoranckie na KUL-u. W latach 1971-1973 był przeorem konwentu w Lublinie. W 1986 roku otrzymał na dwa lata pozwolenie generała Zakonu na pracę w Zielonej Górze jako nauczyciel łaciny w seminarium i pomocnik w parafii. Niech odpoczywa w pokoju.

17 maja 2002 roku w Lublinie zmarł ojciec Szczepan Adolf Wojciech Jaroszewski, lat 84, profesji zakonnej 63, kapłaństwa 58. Urodził się 26 marca 1918 roku w Berezowicy Małej. Profesję złożył 3 października1938 roku, a święcenia kapłańskie przyjął 29 czerwca 1943 roku. Po zakończeniu II wojny światowej został mianowany dyrektorem Małego Seminarium w Jarosławiu. Następnie w Lublinie podjął studia pedagogiczne, a po ich ukończeniu powrócił do pracy w Małym Seminarium. Przez dwie kadencje pełnił urząd przełożonego klasztoru we Wrocławiu i proboszcza tamtejszej parafii. Był również socjuszem prowincjała i przeorem konwentu Św. Jacka w Warszawie. Po krótkim pobycie w Lublinie został mianowany przełożonym w Borku Starym. Następnie przez cztery lata był kapelanem mniszek dominikańskich w Świętej Annie. Ostatnie lata życia spędził w konwencie lubelskim, gdzie pełnił funkcje subprzeora, prokuratora i radnego. Podejmował tam badania nad historią lubelskich dominikanów, które zaowocowały publikacją dwóch książek. W uznaniu pedagogicznych zasług otrzymał nagrodę Ministra Edukacji Narodowej. W pamięci wszystkich pozostał jako człowiek wielkiej dobroci, mądrości i pobożności. Niech odpoczywa w pokoju.

1992

24 grudnia 1992 zmarł w Lublinie brat Iwo Stanisław Noga, lat 80, profesji zakonnej 60. Urodził się 9 sierpnia 1912 roku w Rzepienniku Marciszowskim koło Gorlic. Habit zakonny przyjął 23 grudnia 1931 roku, pierwszą profesję złożył 31 grudnia 1932 roku, profesję wieczystą 31 grudnia 1938 roku. Był kucharzem w klasztorze we Lwowie. Po wojnie, z niewielkimi przerwami, pracował w konwencie lubelskim. Najpierw pełnił obowiązki kucharza, potem krawca, furtiana i zakrystiana. Przez wiele lat był radnym lubelskiego klasztoru. Niech odpoczywa w pokoju.

1989

12 stycznia 1989 roku zmarł w Lublinie brat Manes Jan Wichrowicz, lat 76, profesji zakonnej 54. Urodził się 3 marca 1913 roku w Skwarzewie Starej koło Żółkwi. Pierwszą profesję złożył 4 sierpnia 1934 roku, wieczystą 5 sierpnia 1940. Do roku 1939 pracował w klasztorze we Lwowie, w drukarni, następnie w klasztorze w Żółkwi, w Warszawie na Służewie, w Jarosławiu, Krakowie i w Lublinie. Najczęściej pełnił obowiązki furtiana lub troszczył się o kościół i zakrystię. Niech odpoczywa w pokoju.

1984

16 maja 1984 roku zmarł w Lublinie brat Franciszek Wacław Siebert, lat 75, profesji zakonnej 35. Urodził się 14 września 1909 roku w Nowym Kramsku koło Zielonej Góry. Do zakonu wstąpił w wieku 38 lat. Obłóczony został 9 grudnia 1947 roku, profesję zakonną złożył 13 grudnia 1948 roku. Całe życie zakonne spędził w konwencie lubelskim, gdzie troszczył się o utrzymanie porządku na terenie klasztoru. Obdarzony zdolnościami artystycznymi, był z zawodu złotnikiem. Odnowił ołtarze w dominikańskich kościołach w Lublinie, Jarosławiu i ołtarz Matki Bożej różańcowej w Krakowie. Niech odpoczywa w pokoju.

Ojcowie Dominikanie zmarli w Lublinie – pochowani na innych cmentarzach

1979

10 maja 1979 roku zmarł w Lublinie ojciec Bolesław Gołąb, lat 48, profesji zakonnej 29, kapłaństwa 21. Urodził się 13 lutego 1931 w Szówsku koło Jarosławia. Profesję złożył 4 sierpnia 1950 roku, święcenia kapłańskie przyjął 26 czerwca 1958. Po święceniach przez krótki czas pełnił funkcję sekretarza dominikańskiego studium zakonnego w Krakowie. W 1961 roku został wybrany przeorem konwentu lubelskiego i pełnił tę funkcję przez trzy kolejne kadencje. Po krótkiej przerwie został ponownie wybrany przeorem klasztoru w Lublinie. Śmierć zaskoczyła go na początku trzeciej kadencji. Był człowiekiem o wielkim sercu, co zjednywało mu powszechną życzliwość zarówno u współbraci zakonnych, jak i u osób spoza Zakonu. Dobry kaznodzieja, pracowity, zawsze chętnie służący współbraciom. Został pochowany na cmentarzu w rodzinnej miejscowości Szówsko. Niech odpoczywa w pokoju.