ZDE

Znak Dziedzictwa Europejskiego

Komisja Europejska zatwierdziła oznaczenie Znakiem Dziedzictwa Europejskiego trzech obiektów w Polsce: Unii Lubelskiej, Stoczni Gdańskiej i Konstytucji 3 Maja (wartość niematerialna).

Obiekt Unia Lubelska obejmuje lubelski Zamek, obelisk na Placu Litewskim i nasz Dominikański Klasztor.

Unia Europejska ustanowiła Znak Dziedzictwa Europejskiego przyznawany znajdującym się na terytorium Unii obiektom odgrywającym istotną rolę w historii, kulturze oraz w budowaniu Unii. Jego zadaniem jest zwrócenie uwagi na wspólne dziedzictwo kulturowe w celu wzmocnienia poczucia przynależności do Unii wśród obywateli oraz wzmocnienia dialogu między kulturami. Ponadto, w szczególności przez turystykę kulturalną, dziedzictwo odgrywa ważną rolę w rozwoju gospodarczym regionów europejskich, które skorzystałyby z nadania mu odpowiedniej rangi.

Nacisk położony na europejską wartość symboliczną obiektów i ich wymiar pedagogiczny odróżnia znak dziedzictwa europejskiego od inicjatyw w zakresie dziedzictwa realizowanych przez UNESCO i Radę Europy.

 

Przyznanie obiektom Znaku “Dziedzictwo Europejskie” jest inicjatywą zgłoszoną przez Francuzów podczas jednego z najważniejszych forów skupiających osoby odpowiedzialne za kształtowanie i rozwój polityki kulturalnej Europy, tj. Europejskich Spotkań Kulturalnych w Grenadzie w kwietniu 2006 r. Spis obiektów, którym przyznano Znak Dziedzictwa Europejskiego został przygotowany przez kraje członkowskie Unii Europejskiej i wzorowany jest na Liście Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Sporządzenie Spisu ma służyć utworzeniu mapy miejsc i obiektów istotnych dla Europy i wzmacnianiu ich europejskiej tożsamości. Znak Dziedzictwa Europejskiego mogą otrzymać te obiekty, zarówno materialne jak i niematerialne, które posiadają zasadnicze znaczenie dla historii i dziedzictwa kulturowego Europy. Polska była jednym z pierwszych państw, które przystąpiły do Znaku Dziedzictwa Europejskiego.

Jednymi z pierwszych obiektów zgłoszonych do Dziedzictwa Europejskiego były m.in. Akropol, pałac papieży w Awinionie, opactwo benedyktynów w Cluny, Mur Berliński i dom Roberta Schumanna.

16 marca 2007 Polski Minister Kultury Kazimierz Michał Ujazdowski przedstawił Ministrowi Kultury i Komunikacji Francji polskie kandydatury do odznaczenia Znakiem Dziedzictwa Europejskiego.

18 kwietnia 2007 zaproponowano obiekty z Polski, są to: Katedra na Wawelu, Wzgórze Lecha w Gnieźnie, Stocznia Gdańska oraz Miasto Lublin. Międzynarodowe konsylium przyznaje Znak Dziedzictwa maksymalnie czterem obiektom w każdym kraju.

Znak Dziedzictwa Europejskiego został przyznany Lublinowi jako miastu, które jest symbolem europejskich idei integracyjnych, ponadnarodowego dziedzictwa demokracji i tolerancji oraz dialogu kultur między Wschodem a Zachodem.

Przyznanie Znaku Dziedzictwa Europejskiego Miastu Lublin dotyczy przyznania go trzem miejscom w Lublinie o szczególnym znaczeniu dla europejskiej pamięci historycznej i umacniania tożsamości, związanych historycznie z zawarciem w 1569 r. Unii Polsko – Litewskiej (Unia Lubelska), są to: Bazylika i Klasztor oo. Dominikanów, kaplica Trójcy Świętej i pomnik Unii Lubelskiej.

>   Film: Znak Dziedzictwa Europejskiego 2015. Unia Lubelska 1569

 

Znak Dziedzictwa Europejskiego – Budowanie przyszłości obywateli Europy (fragment statutu)

Celem inicjatywy pod tytułem „Znak Dziedzictwa Europejskiego” jest promowanie tożsamości europejskiej i wspólnej historii Europy w oparciu o europejskie dziedzictwo. Program ma również na celu wzmocnienie poczucia przynależności do Europy i poprawę rozumienia jej istoty wśród jej obywateli i mieszkańców.

Program „Znak Dziedzictwa Europejskiego” ma być środkiem promowania i zachowywania obiektów kultury, zabytków, obiektów przyrodniczych lub miejskich, w tym również dziedzictwa nie mającego charakteru fizycznego, namacalnego i nienamacalnego, dziedzictwa współczesnego i tradycyjnego oraz miejsc, które mają kluczowe znaczenie dla rozumienia historii i kultury Europy w jej wymiarze ponadnarodowym.

Znak Dziedzictwa Europejskiego został stworzony w celu wskazania znaczącej roli, jaką dziedzictwo europejskie odegrało w procesie integracji europejskiej; program ten ma docelowo stać się działaniem wspólnotowym, które wzmocni współpracę pomiędzy Unia Europejską, jej państwami członkowskimi, instytucjami krajowymi i Radą Europy, jak również współpracę między sektorami prywatnym i publicznym oraz organizacjami pozarządowymi.