Celebracja świąt wielkanocnych ma szczególny wymiar w tym roku. Jest to radosne orędzie o Zmartwychwstaniu Chrystusa. Tym razem jednak, bardziej niż w poprzednich latach, wybrzmiewa ten pierwszy, smutniejszy wymiar tajemnicy paschalnej: cierpienie, ukrzyżowanie, śmierć i ciemność grobu. Niech dla tych, którzy czują się dzisiaj pogrążeni w tych ciemnościach, stanie się to, co symbolicznie przedstawiamy w noc Wigilii Paschalnej: w ciemnościach jaśnieje światło świecy, symbol zmartwychwstałego Chrystusa. Jest to światło nadziei dla każdego w nas, a szczególnie dla tych, którzy cierpią: dla chorych; dla tych, którzy przeżywają śmierć bliskich; dla tych, którzy ofiarnie poświęcają się na służbę dla innych, by ratować ich życie, sami narażając się na zarażenie. Niech to orędzie nadziei usłyszy też każdy z nas, kto z powodu epidemii czuje się odizolowany, osamotniony, pozostający sam w domu, niepewny jutra, może zalękniony.

Przypomnijmy sobie jeszcze raz słowa, które dzisiaj Maria Magdalena i druga Maria usłyszały od Jezusa, gdy odchodziły od pustego grobu. Tam Go nie znalazły, bo On już nie był wśród umarłych. Spotkały Go dopiero po odejściu od grobu, żywego. Wtedy powiedział do nich: Witajcie – radujcie się! Nie bójcie się!

Niech te słowa staną się jakby światłem rozchodzącym się od świecy paschalnej. Niech przyniosą pokój w sercu każdego z nas w miejsce ciemności i lęku. Niech staną się zaczynem pokoju i jedności między nami, w rodzinach i wspólnotach.

Dziękujemy Wam za duchowe uczestnictwo w sprawowanej przez nas liturgii w Bazylice oo. Dominikanów w Lublinie. Cała wspólnota poleca naszemu Panu intencje, które powierzyliście naszej modlitwie we Mszy świętej, szczególnie w tym trudnym dla wszystkich okresie próby. Jesteśmy wdzięczni za składane przy tej okazji ofiary.

Jezus obiecał dać wierzącym w Niego szczególny dar Boży. Jest nim woda żywa, która sprawia, że pijący ją nie będzie pragnął na wieki. Ona stanie się w nim źródłem wody wytryskającej ku życiu wiecznemu. Niech Eucharystia, w której przychodzi do nas od Ojca zmartwychwstały Chrystus przez działanie Ducha Świętego, stanie się takim źródłem, ożywiającym wasze serca i dającym siłę w drodze prowadzącej przez ziemskie okresy próby do życia wiecznego.

Dziękujemy wszystkim, którzy w jakikolwiek sposób są związani z naszą wspólnotą i naszym duszpasterstwem, współpracują z nami i nas wspierają. Dziękuję naszym przyjaciołom i ofiarodawcom, dzięki którym możemy nadal prowadzić prace w naszej Bazylice, szczególnie przy odnowie ołtarzy.

W tym trudnym czasie pamiętajmy o słowach św. Jana Pawła II: „Cierpienie, choroba i mroczne momenty ludzkiego życia… zyskują głęboki wymiar i wręcz stają się źródłem nadziei. Człowiek nigdy nie staje sam wobec tajemnicy cierpienia: staje z Chrystusem, który nadaje sens całemu życiu — chwilom radości i pokoju, ale także chwilom cierpienia i utrapienia. Z Chrystusem wszystko ma sens, nawet cierpienie i śmierć”.

Życzymy wam, by Chrystus Zmartwychwstały wlał w wasze serca odwagę i prawdziwy pokój, tak by autentycznie zabrzmiało w waszych sercach i ustach dzisiejsze orędzie: „Pan prawdziwie zmartwychwstał. Alleluja!”

Bracia Dominikanie z Lublina